English :
Once a group of vultures reached an island which was situated in the middle of the sea. There were many fish and sea creatures in that sea, due to which the vultures had no shortage of food and water. The best thing for those vultures was there was no wild animal to attack them on that island.
The vultures were very happy there because they had never lived such a comfortable life before. Most of the vultures in the herd were young and thought that they would spend the rest of their lives there, as they would not find such a comfortable life anywhere else.
There was an old vulture in the group. When he saw those young vultures and learned about their thoughts, he got worried. One day he called all the young vultures and expressed his concern: “It’s been a long time, we’ ve been living on this island. I think we should go back to the same forest from where we came. Here we are living life without any challenges, and in such circumstances, we will never be able to prepare for trouble.”
The young vultures did not pay heed to the words of the old vulture and thought that it was the effect of their old age that he was saying such silly things. The young vultures refused to give up a life of comfort.
The old vulture tried to explain to all those young vultures and said: “You all are not paying attention, you have forgotten to fly because you have become accustomed to comfort. In such times, if you run into a problem, what will you do? Come with me.” But no one listened to him. The old vulture was left alone and with so, he returned to the old forest all alone.
A few months passed, one day the old vulture thought of checking on the vultures living on the island. And he reached the island where all the young vultures were living. On reaching, he saw that the scene had changed completely, and there were dead bodies of the vultures lying everywhere. Many of them were covered in blood and many were injured.
The old vulture was shocked to see this and asked an injured vulture, “What happened?” He replied, “After you left, we were living happily on this island. But one day a ship came here and the cheetahs were released from that ship on this island. Initially, they did nothing, but after a few days they realized that we had forgotten to fly and our claws had become so weak that we could neither attack nor defend ourselves. So they started attacking us and started eating us. We are in this condition because of them. Maybe we got this result because of not listening to you.”
In the present times, we always think of and strive to remain in our comfort zone. We do everything to bring ourselves and our family to a comfortable position. But we need to think once more. Can we really prepare the Family for challenges of the future by always remaining in the comfort zone? Or are we making them weak by doing so? When you go through difficult situations in life, you will emerge stronger than you were before
Source Credit: Heartfulness
Marathi :
एकदा गिधाडांचा एक थवा समुद्राच्या मधोमध असलेल्या एका बेटावर पोहोचला. त्या समुद्रात भरपूर मासे व समुद्री प्राणी होते. त्यामुळे गिधाडांना अन्न व पाण्याची कधीही कमतरता भासत नव्हती. त्या गिधाडांसाठी सर्वात चांगली गोष्ट म्हणजे त्या बेटावर त्यांच्यावर हल्ला करणारा कोणताही वन्य प्राणी नव्हता.
गिधाडे तिथे खूप आनंदी होती, कारण त्यांनी याआधी कधीही इतके सुखसोयीचे जीवन जगले नव्हते. थव्यातील बहुतेक गिधाडे तरुण होती आणि त्यांना असे वाटले की आता उरलेले आयुष्य त्यांनी इथेच घालवावे, कारण इतके आरामदायी जीवन त्यांना इतरत्र कुठेही मिळणार नव्हते.
त्या थव्यात एक म्हातारे गिधाड होते. जेव्हा त्याने त्या तरुण गिधाडांचे विचार ऐकले तेव्हा तो चिंतेत पडला. एके दिवशी त्याने सर्व तरुण गिधाडांना बोलावले आणि आपली चिंता व्यक्त केली:
“आपण या बेटावर राहतोय याला खूप काळ झाला. माझ्या मते आपण ज्या जंगलातून आलो, तिथे परत जाणे गरजेचे आहे. इथे आपण आव्हानांविना जगतो आहोत. अशा परिस्थितीत आपण कधीच संकटासाठी तयार होऊ शकत नाही.”
तरुण गिधाडांनी त्याच्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष केले आणि त्यांना वाटले की म्हातारपणामुळे तो असे वेडेवाकडे बोल बोलतोय. त्यांनी आरामाचे जीवन सोडण्यास नकार दिला.
म्हाताऱ्या गिधाडाने पुन्हा त्यांना समजावले आणि म्हणाला: “तुम्ही लक्ष देत नाही आहात, पण तुम्ही उडायलाच विसरलात, कारण तुम्हाला आरामाची सवय लागली आहे. अशा वेळी जर संकट आले तर काय कराल? माझ्यासोबत या.” पण त्याच्या बोलण्याकडे कुणीच लक्ष दिले नाही. शेवटी म्हातारे गिधाड एकटेच परत जुन्या जंगलात गेले.
काही महिने गेले. एक दिवस त्या म्हाताऱ्या गिधाडाने बेटावरील गिधाडांची विचारपूस करायचे ठरवले आणि तो पुन्हा बेटावर गेला. तिथे पोहोचल्यावर त्याने पाहिले की संपूर्ण दृश्य बदलले आहे. सर्वत्र गिधाडांचे मृतदेह पडलेले होते. बरीच रक्ताने माखलेली होती तर अनेक जखमी अवस्थेत होती.
हे पाहून म्हातारे गिधाड हादरले आणि त्याने एका जखमी गिधाडाला विचारले, “हे काय झाले?” त्याने उत्तर दिले, “तू गेल्यानंतर आम्ही इथे आनंदाने राहत होतो. पण एक दिवस इथे एक जहाज आले आणि त्या जहाजातून चित्ते या बेटावर सोडले गेले. सुरुवातीला त्यांनी काहीच केले नाही, पण काही दिवसांनी त्यांना जाणवले की आम्ही उडायलाच विसरलो आहोत आणि आमचे नख इतके कमजोर झाले आहेत की आम्ही ना हल्ला करू शकतो, ना बचाव. मग त्यांनी आमच्यावर हल्ले करायला सुरुवात केली आणि आम्हाला खायला लागले. आज आमची ही अवस्था झाली आहे. कदाचित तुझं ऐकलं नाही म्हणून आम्हाला हा परिणाम भोगावा लागला.”
आजच्या काळात आपण नेहमी आपल्या आरामाच्या क्षेत्रात राहण्याचा विचार करतो आणि प्रयत्न करतो. आपण आपल्या कुटुंबाला सुखसोयीच्या स्थितीत आणण्यासाठी सर्व काही करतो. पण आपल्याला एकदा विचार करायला हवा. आपण नेहमीच आरामाच्या क्षेत्रात राहून खरंच कुटुंबाला भविष्यातील आव्हानांसाठी तयार करत आहोत का? की आपण त्यांना कमकुवत करत आहोत? जीवनात जेव्हा तुम्ही कठीण परिस्थितीतून जाता, तेव्हाच तुम्ही आधीपेक्षा अधिक मजबूत बनता.
Source Credit: हार्टफुलनेस